Эректильная дисфункция (Импотенция)

Эректильді дисфункция (Импотенция) – бұл жыныстық қатынасқа қажетті эрекцияға қол жеткізе алмау немесе оны сақтай алмау. Бұл ауру эякуляция функциясымен байланысты емес.

Эректильді дисфункцияның 3 негізгі түрі бар:

• органикалық импотенция - адамның соматикалық ауруларының асқынуы ретінде пайда болады, 80% жағдайда диагноз қойылады;
• психологиялық импотенция - тұрақсыз стресстік жағдай, психологиялық жарақат, созылмалы шаршау және т. б;
• аралас.

СЕБЕПТЕРІ

Эректильді дисфункцияның себептері эрекция механизмінің бұзылу түріне байланысты. Психологиялық эректильді дисфункция көбінесе депрессиялық күйден, жақындықтан қорқудан, қарым-қатынастағы мәселелерден, кінә сезімінен, психологиялық жарақаттан және т.б.

Органикалық эректильді дисфункция себепке байланысты бірнеше түрге бөлінеді.

Нейрогендік эректильді дисфункция инсульт, үлкен эпилепсиялық ұстамалар, склероз, жұлын жарақаттары, нейропатия, жамбас аймағындағы жүйке тарамдарының зақымдануы және т. б. сияқты неврологиялық топ ауруларынан туындайды.

Тамырлы эректильді дисфункция қан тамырларының зақымдануына байланысты пайда болады, оның себебі тамырлы патологиялар, веноздық жеткіліксіздік, артериялық гипертензия, варикозды тамырлар, жамбас пен шап аймағының жарақаттары, атеросклероз. Тамырлы импотенция ең көп таралған.

Дәрілік эректильді дисфункция әртүрлі дәрі-дәрмектерді, атап айтқанда психотроптық, антидепрессанттарды, гипотензивті және т. б. қабылдауға байланысты пайда болады.

Гормоналды эректильді дисфункция - жыныстық гормоны-тестостерон деңгейі төмендеген кезде пайда болады. Бұл бұзылыс кезінде шаш қабатының өзгеруі немесе либидоның төмендеуі байқалады.

БЕЛГІЛЕРІ

Психологиялық эректильді дисфункцияның белгілері: 

• дисфункцияның кенеттен пайда болуы;
• түнгі уақытта өздігінен эрекцияның пайда болуы;
• эрекцияның эпизодтық болмауы;
• депрессия, қатты стресс, мазасыздық, қарым-қатынас проблемалары.

Органикалық эректильді дисфункцияның белгілері: 

• аурудың біртіндеп дамуы;
• түнде өздігінен эрекцияның болмауы;
• эрекцияның жүйелі болмауы;
• либидо және ауытқусыз эякуляция.

ДИАГНОСТИКАСЫ

Эректильді дисфункция диагнозын уролог жүргізеді және оған келесі шаралар кіруі мүмкін:

• анамнез жинау;
• несеп-жыныс, тамыр және неврологиялық жүйелерді зерттеу;
• тестостерон деңгейін анықтауға арналған талдау;
• ақауларды, ісіктерді жоюға арналған зерттеу;
• жыныс мүшелерін тестикулалардың мөлшеріне физикалық тексеру, бляшкалардың болуы;
• қуық асты безінің мөлшерін бағалау үшін ректалды зерттеу;
• қан ағымының бұзылуын анықтау үшін доплерография;
• тактильді сезімталдықты тексеруге арналған биотезиметрия.

ЕМІ

Емдеу кезінде бұл бұзылыстың себебін жою маңызды. Психологикалық эректильді дисфункция кезінде психотерапия жүргізіледі. Сондай-ақ, дисфункцияны емдеуге дұрыс тамақтану, жаман әдеттерден бас тарту, физикалық белсенділік, стрессті болдырмау, дене салмағын қалыпқа келтіру (қажет болса) жатады.

Емдеу кезінде потенцияны арттыруға көмектесетін дәрі-дәрмектерді қолдануға болады. Кейбір жағдайларда хирургиялық араласу қолданылады.

АСҚЫНУЛАР

Жыныстық өмірдің жетіспеушілігімен және сапасының төмендеуімен жамбас аймағында қабыну процестері мен тоқырау, аталық бездің, ұрық шығаратын өзектің қабынуы, созылмалы простатит пайда болуы мүмкін. Дисфункция сонымен қатар депрессияны, психозды, невротикалық бұзылуларды тудыруы мүмкін.

АЛДЫН АЛУ

Эректильді дисфункцияның алдын - алуға аурудың ерте диагностикасы, дұрыс тамақтану, темекі шегуден, алкогольден бас тарту, тұрақты жаттығулар, стрессті болдырмау жатады.